هیچ طوفانی راهش را عوض نمی کند

داستان این کتاب روایتگر سیلی است که در آستانه ورود به روستاست و روستاییانی که خطر سیل را باور ندارند و حرف های کودک که از نزدیک شدن آن خبر می دهد را باور ندارند. کودکان با مشاهده این رفتار سعی می کنند به سهم و توان خود دیواری برای مقابله با سیل بسازند، اما توان آنها محدود است. این داستان از ابتدا تا جملات پایانی آن تلاشی است برای به واکنش فراخواندن مخاطبش. داستان به صورتی جدی از مخاطب خود می خواهد که نسبت به آنچه در پیرامون او در حال اتفاق است بی تفاوت نباشد و به آنها واکنش نشان دهد. این داستان با زیرکی تمام برای مخاطب خود فاصله موجود میان حرف و عمل را به تصویر می کشد و نشان می دهد که آنچه می تواند منجر به نتیجه شود نه حرف زدن که عمل به حرف است.